Teofil Choynowski urodził się 4 grudnia 1884 roku w Babiaku, syn Stanisława Bogdana i Natalii z Kisielskich.. Mieszkał w Kole i Turku, w 1900 roku ukończył Gimnazjum Filologiczne w Kaliszu i w tym samym roku wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 marca 1904 roku. Jako wikariusz pracował m. in.: w Błoniu, Białej, Łowiczu, Warszawie (parafia św. Andrzeja), Oleksin, Dąbie.

Towarzystwo Samorządowe w ramach działań przywracających pamięć zasłużonym kłodawianom ufundowało tablicę pamięci pierwszego burmistrza Kłodawy w II Rzeczypospolitej. Tuż przed dniem Wszystkich Świętych 2020 roku na grobie Stanisława Paluszewskiego zamontowano tablicę z krótką informacją o burmistrzu i zdjęciem. Zgody na umieszczenie na rodzinnym grobowcu udzieliła rodzina zmarłego, a tablicę wykonała i zamontowała firma Adama Ekerta.

syn Józefa i Antoniny ze Stegentów, urodził się 12 września 1875 roku we wsi Lubotyń. Po ślubie z Marianną Nowacką w 1901 roku małżonkowie początkowo zamieszkali w Łodzi. Paluszewscy mieli czterech synów. W 1910 r. rodzina przeprowadziła się do Kłodawy. Stanisław Paluszewski był szewcem, prowadził warsztat szewski w wynajętym mieszkaniu Łukomskich. w 1919 roku w Kłodawie złożył egzamin mistrzowski przed urzędem Starszych Zgromadzenia Szewskiego.

Jan Wysocki, syn Karola i Katarzyny z Gabryelskich, urodził się 25 czerwca 1890 roku w Kłodawie. Otrzymał średnie domowe wykształcenie, praktykę biurową odbywał w sądzie gminnym w Kłodawie i Izbicy. W 1912 roku został sekretarzem sądu w Kłodawie, a po wstąpieniu do straży został mianowany jej adiutantem. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 i po usunięciu przez moskali władz bezpieczeństwa publicznego, straż ogniowa zastąpiła policję, tworząc milicję narodowa pod kierownictwem Jana Wysockiego. Na tym stanowisku J. Wysocki pozyskał zaufanie ludności rozstrzygając sprawiedliwie waśnie i spory. Z chwilą wstąpienia okupacyjnych wojsk niemieckich do Kłodawy, w listopadzie 1914 roku, wskutek denuncjacji został niesłusznie oskarżony o wrogą działalność wobec armii niemieckiej. Został rozstrzelany przez Niemców 6 września 1915 roku w Kole.