W Dniu Wszystkich Świętych 2014 roku na kłodawskim cmentarzu parafialnym nie tylko wspominaliśmy najdroższych zmarłych oraz świętych, ale po raz pierwszy mogliśmy uczestniczyć w zbiórce funduszy na ratowanie zabytkowych nagrobków oraz grobów osób zasłużonych dla lokalnej społeczności.

Z inicjatywą kwesty wystąpił ówczesny senator RP Ireneusz Niewiarowski. W celu sprawnego przygotowania zbiórki zwrócono się o pomoc do Towarzystwa Samorządowego znanego z wielu obywatelskich inicjatyw również w naszej gminie. Zbiórka została zarejestrowana i przeprowadzona według nowych uproszczonych zasad. Towarzystwo Samorządowe zgłosiło kwestę na portalu Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji, gdzie została zarejestrowana 21 października 2014 r. pod numerem 2014/1101/OR. Na zgłoszeniu dostępnym do wglądu poprzez stronę internetową www.zbiórki.gov.pl w rubryce cele zbiórki zapisano: renowacja zabytkowych nagrobków lub nagrobków osób zasłużonych. Zaznaczono również, że zbiórka dotyczy zadań w sferze kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, a jej spodziewane efekty dotyczą m.in. podtrzymywania i upowszechniania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej.

Jan Kurowski urodził się 2 czerwca 1902 roku w Kłodawie, był synem Marianny i Andrzeja. W latach 20-tych XX wieku ukończył szkołę podoficerską na Wileńszczyźnie. Jako podoficer zawodowy (plutonowy następnie st. sierżant) od 1923 do 1939 roku służył w 85 Pułku Strzelców Wileńskich -19 Dywizji Piechoty, stacjonującym do wybuchu II wojny światowej w Nowej Wilejce (dziś dzielnica Wilna), gdzie mieszkał wraz z żoną Reginą z Ogińskich i urodzonymi w Nowej Wilejce synami Janem Zbigniewem (1929 – 1994) i Eugeniuszem Leszkiem (1931 – 2012).

Józef Tadeusz Frątczak, syn Teofili z Kozłowskich i Stanisława, urodził się 19 lutego 1923 roku w Kłodawie. Tego samego roku, 11 marca, otrzymał sakrament chrztu w kościele parafialnym p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodawie.
Uczęszczał do 7-klasowej szkołę powszechnej w rodzinnej Kłodawie, po ukończeniu której pobierał nauki w Gimnazjum im. Długosza we Włocławku. Po roku nauki przeniósł się do nowo otwartego Gimnazjum im. Piusa X. Edukację przerwała wojna. W czasie okupacji pracował w zawodzie fryzjera. Po wojnie kontynuował naukę, w 1946 roku otrzymał świadectwo ukończenia czterech klas („mała matura”), a w 1947w Liceum im. Jana Długosza uzyskał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.

Stanisław Szczeciński, syn Genowefy z Mroczków i Walentego, urodził się 27 listopada 1932 roku w Boleszczynie, powiat Turek. Miał brata bliźniaka – Jana i starszą siostrę Halinę. Matka była krawcową, a ojciec piekarzem. Czas okupacji rodzina przeżyła w Dąbiu. Ojciec został pochwycony przez Niemców, zaginął w nieznanych okolicznościach. Po wojnie został przyjęty do 2 klasy Szkoły Podstawowej w Dąbiu, którą ukończył w 1949 roku. Po ukończeniu szkoły podjął naukę zawodu fryzjera w Dąbiu. Jego mistrz był też muzykiem amatorem, grał na skrzypcach. Pozwalał Stanisławowi grać na skrzypcach, okazało się, że uczeń jest lepszym skrzypkiem niż fryzjerem. Nigdy nie pracował w swoim wyuczonym zawodzie.