Waldemar Sztąber urodził się 15 kwietnia 1932 roku w Kłodawie. Jego ojciec Antoni był szewcem i aktywnym działaczem Ochotniczej Straży Pożarnej w Kłodawie. Matka Waldemara – Helena z Czapowskich – umiera kilka dni po urodzeniu syna.
Waldemar Sztąber w 1948 roku ukończył 7-klasową szkołę podstawową w Kłodawie. Trudne warunki spowodowane chorobą w rodzinie uniemożliwiły mu kontynuowanie kształcenia w szkole średniej. W latach 1948-1951 pracował na poczcie kłodawskiej w charakterze doręczyciela miejskiego. Od 1951 roku (przeszło 37 lat) pracował w Kopalni Soli Kłodawa na różnych stanowiskach pracy: strażnik przemysłowy, komendant Straży Przemysłowej, górnik – wydawca materiałów wybuchowych na dole kopalni, sekretarz Rady Zakładowej, ślusarz w zajezdni lokomotyw.
W latach 1952-1954 odbył służbę wojskową w Samodzielnym Dywizjonie Artylerii Przeciwlotniczej w Opolu. W 1953 roku ukończył szkołę podoficerską w Brzegu nad Odrą. Zostaje zwolniony do rezerwy w stopniu chorążego. Odbywał szkolenia wojskowe, w 1962 roku uzyskał stopień podporucznika rezerwy, a w 1978 został awansowany na porucznika rezerwy.
Jako pracownik kopalni pełnił wiele funkcji społecznych. Zgłosił projekt ustanowienia odznaki „zasłużony pracownik Kopalni Soli Kłodawa”’, a także upamiętniania pracowników kopalni, którzy tragicznie zmarli na stanowisku pracy. Należał do grupy pionierskiej pracowników, którzy starali się o zorganizowanie Pracowniczych Ogrodów Działkowych za co został uhonorowany wyróżnieniami i dyplomami, m.in. odznaką honorowa „Za zasługi dla województwa konińskiego”, „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego”. Wspólnie z innymi górnikami wniósł duży wkład w sprawowanie opieki nad Domami Dziecka w Liskowie k. Kalisza, w Turku oraz w Szamocinie k. Chodzieży.
Odznaczony m.in.: Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi, honorowym tytułem „Zasłużony Górnik”. Poza praca zawodową Waldemar Sztąber od najmłodszych lat interesował się historią miasta Kłodawy i okolic. Dokumentował wydarzenia miasta przez zbieranie i zabezpieczanie wycinków prasowych z prasy ogólnopolskiej i regionalnej. Oprócz wycinków wykonywał i zbierał zdjęcia dotyczące historii Kłodawy, kopalni, zabytków i miejsc pamięci narodowej. Z historycznego zbioru Waldemara Sztabra od wielu lat korzystali autorzy prac doktorskich i magisterskich o Kłodawie, redaktorzy, korespondenci prasy regionalnej, nauczyciele, uczniowie, mieszkańcy, fanpage „Dawna Kłodawa”. Zbiory W. Sztąbra były pomocne przy pisaniu „Kroniki Miasta i Gminy Kłodawa”, której autorem jest Jan Grzegorzewicz.
W czerwcu 2004 roku Rada Miejska wyróżniła W. Sztąbra medalem „Zasłużony dla Miasta i Gminy Kłodawa”.
Waldemar Sztąber z żoną Kazimierą z Ogińskich wychował troje dzieci – dwóch synów i córkę. Zmarł 27 grudnia 2013 r., spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu kłodawskim.
