Franciszek Warszawski (1901–1995), uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r.

Urodził się 4 października 1901 r. w Stanisławowie w powiecie kutnowskim.
Wkrótce po powołaniu do wojska, w 1920 r. został skierowany do jednostek liniowych walczących z bolszewikami. W trakcie działań wojennych został wzięty do niewoli. Uciekł z kolumny jeńców w okolicach Lublina. Nocami przemieszczał się przez tereny objęte walkami i szczęśliwie powrócił w rodzinne strony.

Po powrocie z wojny wyuczył się na stelmacha. Został zatrudniony w majątku Feliksa Błędowskiego przy budowach (montował m. in. charakterystyczne dachy półokrągłe zachowane do dziś w Pomarzanach i OSP Górki). Był członkiem straży ogniowej zakładowej założonej w majątku Feliksa Błędowskiego.
W związku z zatrudnieniem osiedlił się w Pomarzanach. Ożenił się z panną(?) Lewandowską z Jastrzębia k. Żychlina. Pobudował się na ziemi otrzymanej od dziedzica F. Błędowskiego.
Franciszek Warszawski w podzięce za ocalenie z niewoli bolszewickiej, we współpracy z kierownikiem szkoły w Górkach Józefem Jakubowskim, postawił kapliczkę przydrożną niedaleko domostwa. Kapliczka stoi do dzisiaj w Pomarzanach zmieniona jedynie kilkoma remontami.

Zmarł 5 lutego 1995 r. w Pomarzanach.

 

WarszawskiF

 

Opr. Ryszard Jałoszyński „Ludzie kłodawskich sołectw”