Mieczysław Łoziński urodził się 25 stycznia 1925 r. we wsi Horodyszcze (obecnie Mirnoje) w okolicach Żytomierza na Ukrainie, na terenie dawnego Związku Radzieckiego. Zamieszkiwał tam przez 19 lat. W tym czasie ukończył dziewięć klas dziesięcioletniej radzieckiej szkoły średniej. Naukę odbywał w języku ukraińskim. Był naocznym świadkiem i ofiarą stalinowskiego terroru w latach 30-tych, także ludobójstwa dokonanego na Polakach w latach 1937-1938.

Został wcielony do Armii Czerwonej i skierowany do szkoły podoficerskiej, tam grupa Polaków zażądała odesłania do Wojska Polskiego. Po licznych staraniach odesłano Go do Wojska Polskiego. W czasie wojny był ranny, miał odmrożone nogi, przeszedł żółtaczkę zakaźną.
Od 1944 roku przebywał w Polsce. Przez 6 lat pełnił służbę wojskową. Służąc w Ludowym Wojsku Polskim ukończył wieczorową szkołę średnią. Pracując jako nauczyciel matematyki w Izbicy Kujawskiej (1950-55) studiował na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1955 roku przeniósł się do Kłodawy, gdzie pracował do emerytury w Liceum Ogólnokształcącym. W zawodzie przepracował 47 lat.
Był wybitnym nauczycielem matematyki, opiekował się założoną przez siebie pracownią matematyczną, prowadził koło matematyczne. Pracował z uczniami słabymi i wybitnymi, jego uczniowie brali udział w olimpiadach matematycznych. Jako zwolennik oszczędzania prowadził Szkolną Kasę Oszczędności, był opiekunem drużyny harcerskiej, wspierał talenty artystyczne uczniów organizując wystawy ich prac. Był też opiekunem młodych nauczycieli. Prowadził lekcje otwarte dla zespołów samokształceniowych nauczycieli. Otrzymał nagrody dyrektora, kuratora i 2 razy Ministra Oświaty i Wychowania.
Będąc na emeryturze napisał książkę „Polonia nieznana” poświęconą tragicznym losom Polonii radzieckiej, osnuwając tę historię na kanwie własnych przeżyć oraz losów swoich krewnych i rodaków zamieszkujących na terenach ZSSR przed 1939 r. Drugą książkę „Operacja Polska. Stalinowska zbrodnia na Polakach w latach 1937-1938” poświęcił wyłącznie starannie zaplanowanej zbrodni dokonanej przez NKWD na ponad 111 tysiącach Polaków w okresie 15 miesięcy – od 15-08-1937 do 15-11-1938 r.
Był żonaty z Eugenią z domu Borkowską, Sybiraczką. Mieli troje dzieci.
Zmarł wskutek obrażeń odniesionych w wypadku drogowym 2 lipca 2009 roku. Został pochowany na kłodawskim cmentarzu parafialnym.

Źródło: „Polonia nieznana” – Mieczysław Łoziński, „Słownik biograficzny nauczycieli Wielkopolski Wschodniej” pod red. Piotra Gołdyna (biografia autorstwa Barbary Gańczyk).