Jan Kurkiewicz (1898-1973), zasłużony nauczyciel Kłodawy, członek konspiracji niepodległościowej w okresie okupacji

Jan Kurkiewicz, syn Szczepana i Józefy z d. Komorek, urodził się 3 czerwca 1898 r. w Mstowie, gm. Chodecz. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Strzyżkach, a następnie do szkoły miejskiej w Warszawie. W 1915 r. (pierwsza wojna światowa) skorzystał z możliwości ewakuacji na wschód Rosji i wyjechał do Kijowa a później do Moskwy. Był to czas tułaczki, głodu, niedoli. Z Moskwy wyjechał do Siergiejewa, gdzie zdał egzamin do ewakuowanego seminarium nauczycielskiego. Po zakończeniu roku szkolnego w 1918 r. seminarzyści i ich wykładowcy wrócili do Polski. Seminarium Nauczycielskie w Siennicy k. Mińska Mazowieckiego Jan Kurkiewicz ukończył w 1919 r.

Pierwszą pracę podjął w tym samym roku w Zalesiu k. Chodcza.
17 lipca 1920 roku wstąpił w związek małżeński z Leokadią. Niedługo potem wstąpił jako ochotnik do wojska polskiego. Po wyjściu z wojska wrócił do szkolnictwa. Do Kłodawy przeniósł się na własną prośbę i od 1 września 1923 r. rozpoczął pracę w Szkole Powszechnej. Uczył matematyki, fizyki i chemii. Jego hasłem w wychowaniu młodzieży było „Bóg, Honor, Ojczyzna”. Był założycielem Związku Harcerstwa Polskiego. Tak pracował do rozpoczęcia II wojny światowej.
Początkowe miesiące okupacji pracował we własnym gospodarstwie, a po wysiedleniu mieszkańców Kocewi ukrywał się z rodziną aby uniknąć aresztowania i wywiezienia w nieznane.
Od 1941 r. należał do ZWZ, a później do Armii Krajowej. Konspiracja miała ścisłe powiązania z konspiracją warszawską skąd przekazywane były rozkazy i biuletyny informacyjne. Siatka akowska była szeroko rozbudowana. Po „wpadce” jednego z kurierów Jan Kurkiewicz wraz z innymi konspiratorami został aresztowany 18 marca 1943 r. Aresztowani zostali również synowie Jana- Zenon i Henryk. Po ciężkich torturach śledczych Jan z innymi oskarżonymi zostali przewiezieni do więzienia w Zwickau, a potem do Drezna. Dla Jana Kurkiewicza prokurator domagał się kary śmierci, ostatecznie został skazany na 6 lat obozów karnych. Odbywał karę w różnych miejscach.
Do kraju wrócił w październiku 1945 r. i prawie od razu rozpoczął prace jako nauczyciel w Kłodawie, gdzie pracował do emerytury w 1967 r.
Zmarł 4 listopada 1973 roku.

Źródło: „Kronika Kłodawy” – Jan Grzegorzewicz