Walenty Alberski przyszedł na świat w rodzinie mieszczańskiej 12 lutego 1807 r. w Jedlińsku w powiecie radomskim. Kształcił się w szkołach wojewódzkich radomskich do 1827 r. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia w 1830 r. po ukończeniu seminarium duchownego Św. Krzyża w Warszawie, następnie do 1840 r. był wikariuszem w kolegiacie łowickiej.
W 1839 r. został kanonikiem honorowym kapituły kaliskiej, a w latach1840 do 1844 proboszczem w Mazewie. Do Kłodawy przybył 1 kwietnia 1844 r. W latach 1843–1857 był także dziekanem dekanatu kłodawskiego, a także opiekunem kłodawskiej szkoły elementarnej. Aby nie zaogniać konfliktu z karmelitami dokonał renowacji kościoła Bożego Ciała, przenosząc tam nabożeństwo. W pobliżu kościoła wybudował także nieistniejącą już dziś plebanię. W 1865 r. nastąpiło przejęcie majątków kościelnych przez państwo, wobec tego, po usilnych staraniach kłodawskiego proboszcza, konsystorz archidiecezji warszawskiej zezwolił mu przejąć kościół i budynki poklasztorne. W 1866 r. parafia przejęła jedno skrzydło poklasztorne, gdzie mieściła się szkoła wraz z mieszkaniami dla nauczycieli. Tam też zamieszkał wikariusz parafii. Resztę, de facto przejęto w 1878 r. (oficjalne, potwierdzone stosownym dokumentem, przekazanie kościoła i budynków poklasztornych parafii odbyło się jednak dopiero 6 marca 1880 r.). Tak o ks. Alberskim pisał dziekan dekanatu łęczyckiego, ks. Stefan Łasicki, wizytujący w dniu 9 sierpnia 1879 r. kłodawską parafię: „(...) posiada szczególna zaletę cichości i zamiłowania swojego stanu i obowiązków pasterskich (…). Życie jego domowe jest ciche, pobożne i pracowite (...) z gorliwością spełnia obowiązki pasterskie. (…) Szacunku, miłości i zasłużonej sprawy doznaje od swych parafian, a u współbraci kapłanów cieszy się uznaniem poważanego i zacnego kapłana”.
Ks. Walenty Alberski pełnił posługę w Kłodawie do śmierci w 1892 r., a więc przez 48 lat. Pochowany został na cmentarzu parafialnym. W kościele znajduje się poświęcone mu pamiątkowe epitafium.